Έλα κοντά μου, το λέει κι η γειτονιά μου κράτησε με απ’ τα κρασιά μου μακριά για την υγειά μου, μια γουλιά κονιάκ ακόμα στα παιδιά που μεγαλώσανε εν αγώνα και φύτεψαν το σπόρο τους στο χώμα, για την πάρτι τους και μόνο δίνω φώτα και φέγγω σαν το φεγγάρι σε κάθε στενό του δρόμου όπως πρώτα, τραγουδώντας πορείας χάραγμα, η αγάπη πάντα σώπαινε στο στράβωμα, πάντα θυμάμαι πως για τα κολλητάρια μάλωνα, το μπάλωμα στο παντελόνι μας ήταν σημάδι φτώχειας όχι μόδας, το ‘χω μέσα μου να δίνω βρυχηθμό στης αυγής το μινόρε βροντώ, πλημμυρίζω το κενό στων σκέψεων το σκοτεινό βυθό και σαν παγόβουνο βυθίζω κάθε ραπ τιτανικό το κάστρο χτίζω, να πρωταγωνιστήσω man στο σινεμά δεν το ‘χα ποτέ βλέψη, να κάνει rap ο πόντιος δεν το ‘χατε προβλέψει, κανείς πια τη σκέψη μου να ληστέψει, το κάναμε οπλοστάσιο κατοχυρώνουμε την κάθε λέξη και τ’ ακόρντα, θα ήθελες την έμπνευση μα έμεινες στα χνώτα, Μ.Ι. αναζωπύρωμα Μ.Ι., εδώ για τη φανέλα με το πλήρωμα, δε φάγαμε τη φόλα, χαμός στο ίσιωμα, κώνωψ αυτοκτόνα κι αφού γυρνά η ρόδα είναι ώρα να τα δεις φίλε μου όλα, το ήξερες απ’ την αρχή ξεκόλλα.
Κι όλα αυτά, ποιος σου είπε στη ζωή πως τα ‘χω έτοιμα, απλά μαγειρεύω λογική μες την παράνοια, είναι μινόρε για να βγεις απ’ την αδράνεια, είναι hooligan rap, δάφνης στεφάνια να καταθέσεις στο αληθινό hip hop, λάβετε θέσεις.
Καθρέφτη καθρεφτάκι μου κομμάτια γίνε, ο πιο άσχημος κλόουν επιστρέφει ξανά σ’ εκείνες τις πολιτείες και τις μέρες που ‘ταν πάντα γκρίζες, ρίζες δεν έβγαλα στις χαμογελαστές κορνίζες, μικρές οι ελπίδες και οι ρίμες σου λίγες την είδες κάπως μες τη στράτα με τις τζίβες και με την καράφλα, πήρες απόφαση να κάνεις τα λάθη στη μπάντα, πήρες τελικά μια γεμάτη με αλκοόλ κανάτα, ήρθες να πεις πως είσαι κάποιος στο studio μα κράτα λίγο αβάντα, δεν είσαι ο Ταράς Μπούλμπα μα άλλος ένας απλός μάγκας που ‘ναι αδιάβαστος, τυχάρπαστος και στόκος, δε γνωρίζεις ούτε Γκαίτε ούτε Κάφκα, κι ανάθεμα αν κυρίλα το ‘χεις να εκπαιδεύεις το πνεύμα σου στ’ άκρα να φτάσουμε δε γίνετε γιατί τα ‘χω από σένα πιο μεγάλα, τα τσάκρα, μεγαλώσαμε κάτω από τα’ άστρα στο πάρκο και στη ταράτσα, αλητεία, κατάχρηση, ξενύχτι, κόλπα για δυο φράγκα, λάθη που κάνεις από μικρός το νου στη φάκα, βρες το φως, τα κορίτσια στην τραμπάλα και τα’ αγόρια στην κερκίδα, στάλα- στάλα ρίχνουν κλάμα, στάλα-στάλα απ’ τα ποτήρια κοπανάμε ΑΑ ποιότητας άλφα το υλικό μας πάντα, αν δεν το <<φτάνεις>> δε σημαίνει πως είναι και μάπα, είναι πυξίδα για εσένα και το στόλο των Μ.Ι. στα πελάγη καπετάνιοι όπως πρώτα.
Κι όλα αυτά, ποιος σου είπε στη ζωή πως τα ‘χω έτοιμα, απλά μαγειρεύω λογική μες την παράνοια, είναι μινόρε για να βγεις απ’ την αδράνεια, είναι hooligan rap, δάφνης στεφάνια να καταθέσεις στο αληθινό hip hop, λάβετε θέσεις.